انشا خواندنی و زیبا در مورد گفت و گوی خیالی برگ و باد در فصل پاییز برای کودکان، نوجوانان و دانش آموزان پایه چهارم تا دوازدهم
برگ محکم به شاخه ی درخت چسبیده بود و نمی خواست از شاخه جدا شود ولی باد محکم خود را به شاخه ی درخت می زد و سعی می کرد او را روی زمین بیندازد.
برگ خیلی تلاش کرد اما عاقبت این باد بود که موفق شد، برگ زرد رنگ رقصان بر زمین افتاد و گریان به باد گفت: تو چرا این قدر بی رحم هستی و مرا از خانه و از درخت محبوبم جدا کردی؟ حالا روی زمین افتاده ام و زیر پای رهگذران له خواهم شد و از بین خواهم رفت، من عاشق آن درخت بودم، او بدون من عریان است و زیبایی ندارد.
باد گفت: من بی رحم نیستم، این طبیعت من است، خزان است که بی رحم است، وقتی در بهار مغرورانه بر روی درخت سبز شدی باید می دانستی که پاییز از راه خواهد رسید و من لا به لای درختان پیچیده و همه ی برگ ها را روی زمین خواهم ریخت، برگ ها با دیدن من رنگ از رخسار سبز شان خواهد پرید و زرد خواهند شد، شما که این قدر ضعیف هستید چرا به خود مغرور می شوید؟
برگ ناله ای کرد و گفت: ما واقعا زیبا هستیم، خداوند ما را زیبا خلق کرده، حتی حالا که با رخسار زرد رنگ روی زمین افتاده ایم باز هم زیباییم.
باد زوزه ای کشید و برگ را به گوشه ای دیگر انداخت. برگ گفت: تو دیگر مرا از خانه ام جدا کرده ای فرقی نمی کند کجا باشم، هر جا باشم به یاد آن درخت و شاخسار بلندش خواهم بود.
باد همه ی برگ ها را بلند کرد و آن ها را در یک جا روی هم ریخت، برگ فریاد زد: ای باد ما باز خواهیم گشت و بار دیگر همه جا سبز خواهد شد، پرندگان بر روی درختان سر به فلک کشیده لانه خواهند کرد و تو نمی توانی تا ابد این جا بمانی، بالاخره روزی مجبوری از این جا بروی آن وقت است که این جا پر خواهد شد از آواز پرندگان.
باد به سراغ درخت رفت و با قدرت زیادی که داشت شاخه ای از آن را شکست سپس بلند بلند خندید.
برگ با دیدن بی رحمی باد به گوشه ای افتاد و در سکوت منتظر سرنوشت خودش ماند، آرام آرام ابر های سیاه در آسمان پدیدار شدند و باران شروع به باریدن کرد.
برگ خاک تنش را در باران شست و با حسرت به درختان خیره شد و با خود گفت: آیا او هم از جدایی من این قدر غمگین است؟ و دید که درخت هم با آسمان می گرید.
