در ادامه این مطلب با معنی، مفهوم و ریشه ضرب المثل کار نیکو کردن از پر کردن است، بیشتر آشنا خواهید شد. با پرشین استار همراه باشید؛
زمانی که کاری را برای اولین بار انجام می دهیم ممکن است نتیجه ی عالی به دست نیاوریم اما با گذشت زمان و تکرار و تمرین قطعا به نتیجه ی مطلوب خواهیم رسید.
تکرار و تمرین زیاد باعث کسب تجربه می‌شود و تجربه به ما کمک می کند تا نواقص کارها را برطرف کرده و آن ها را بهتر انجام دهیم، درست مانند مسیری که ما برای موفقیت طی می کنیم و پس از شکست های متعدد بالاخره در پایان موفق می شویم.
ضرب المثل «کار نیکو از پر کردن است» نیز به همین مسئله اشاره دارد که تنها تلاش مستمر و فراوان در هر کاری باعث می شود آن کار با کیفیت مطلوب و در کمال انجام شود.
ریشه ضرب المثل «کار نیکو کردن از پر کردن است»
روزی بهرام گور که از پادشاهان ساسانی بود با ملازمان خود به شکار رفت، او در آن روز گورخرهای زیادی را شکار کرد و به همین علت اطرافیان مدام مهارت او را تحسین می کردند.
در این میان کنیزیکی چینی بود که در زمان تحسین دیگران ساکت بود و چیزی نمی گفت، بهرام که متوجه سکوت کنیز شده بود کمی صبر کرد تا گورخر جدیدی پیدا شود و چند دقیقه بعد همین که گورخر را دید رو به کنیز کرد و گفت: دوست دارم این گورخر را آن طور که تو بگویی شکار کنم.
کنیز هم ناز و عشوه ای آمد و گفت: پای گورخر را با تیر به گوش او بدوز.
بهرام تیری درون کمان قرار داد و درست لحظه ای که گورخر سم پای راستش را برای خاراندن گوشش نزدیک برده بود تیر را رها کرد و تیر همانطور که کنیز خواسته بود به سم حیوان خورد و از گوشش خارج شد.
اما کنیز به جای تحسین بهرام گفت: ای پادشاه تو به خارج تمرین و ممارست زیاد موفق به این کار شدی زیرا که کار نیکو کردن از پرکردن است.
بهرام از شنیدن حرف کنیز ناراحت شد و به ماموری که همراهش بود دستور داد تا کنیز را بکشد.
کنیز زیبارو که جان خود را در خطر می دید ملتمسانه به مامور گفت: برای کشتن من عجله نکن چون ممکن است مدتی بعد پادشاه از دستوری که داده پشیمان شود و آن وقت تو به خاطر عجله در مجازات من با خشم او روبرو خواهی شد، اگر به من کمی فرصت دهی کاری می کنم که بهرام از این که مرا نکشته ای نه تنها خشمگین نشود بلکه تو را مورد مهر و لطف خود هم قرار دهد.
مامور پیشنهاد کنیز چینی را پذیرفت و او را به یکی از قصرهایی که در بیرون از شهر قرار داشت برد، کنیز از همان روز اول که وارد قصر شد گوساله ای را بر دوش گرفت و از پله های قصر که 60 عدد بود بالا رفت و دوباره به پایین برگشت، او هر روز این کار را تکرار می کرد.
با این که گوساله با گذشت زمان وزن اضافه می کرد و بزرگ تر می شد اما چون کار کنیز مداومت داشت او متوجه اضافه وزن گوساله نمی شد و مثل قبل می توانست در حالی که گوساله را روی دوش نگه داشته بود بالا برود.
مدتی گذشت و کنیز به مامور گفت که با هر بهانه ای شده روزی بهرام را به آن قصر و پایین پله ها بیاورد، مامور هم طبق گفته ی او در یکی از روزها که با شاه به شکار رفته بودند بهرام را برای استراحت به آن قصر دعوت کرده و داستان کنیزی که گاو را بر دوش می کشد و از 60 پله بالا می رود را برای او تعریف کرد.
آنها همراه با ملازمان به قصر آمدند و همین که پایین پله ها رسیدند، کنیز صورت خود را پوشاند و گاو را روی دوش گرفت و از پله ها بالا رفت و دوباره پایین پله ها برگشت.
بهرام پس از دیدن این صحنه تعجب نکرد و گفت: می دانم چگونه این کار عجیب و شگفت انگیز را انجام دادی، تو از زمانی که این گاو کوچکتر بود تمرین کردی و خسته نشدی و همین مداومت و تمرین بود که باعث موفقیت تو شد نه قدرت و زوری که داشتی.
کنیز که منتظر شنیدن این حرف از دهان شاه ساسانی بود تامل نکرد و با خنده گفت: شهریارا، اگر زنی گاوی بر دوش گرفته و از 60 پله بالا برود جای شگفتی نیست و علت آن تمرین و ممارست است اما اگر شاهی مانند شما سم و گوش گورخر را به هم بدوزد نمی توان علت آن را تکرار و تمرین زیاد دانست؟!
بهرام با شنیدن این جمله فهمید که این زن همان کنیز اوست که دستور کشتنش را داده بود، پس از او عذر خواهی کرد و مامور را هم تشویق کرد که در اجرای دستورش عجله نکرده بود.
