در ادامه این مطلب مجموعه ای از اشعار زیبا و کوتاه در وصف گل آفتابگردان را برای شما ارائه کرده ایم. با پرشین استار همراه باشید؛
تا برآمد آفتاب
یادم به رخسارت فتاد
بین گل ها
آفتابگردان پرستم کرده ای ..
“رضا کشاورز”
*****
این چنین دلبرانه
میانِ دشت قدم نزن
بُگذار خورشید،
حواسش به آفتابگردان ها باشد…
“مستانه مهاجر”
*****
شعر گل آفتابگردان
معصومانه
در باور رستگاری
نماز صبر می خوانم بر سجاده روز‌ها
و تمنای آفتابگردان را
می بافم بر گیسوی بلند شب ها
*****
برایم آفتابگردانی پست کن
در پاکتی مهر و موم …
تا روشنی در میانِ راه هدر نرود..
آدرس،
همان همیشگی ست ..
و -مِن النورِ اِلی الظُلمات..- را تمامِ پستچی ها بلدند..!
“حمید جدیدی”
*****
تو چراغ آفتابی، گل آفتابگردان!
نکند به ما نتابی، گل آفتابگردان!
گل آفتاب ما را لب کوه سر بریدند
نکند هنوز خوابی؟ گل آفتابگردان!
نه گلی فقط، که نوری، نه که نور، بوی باران
تو صدای پای آبی، گل آفتابگردان!
نه گلی، نه آفتابی، من و این هوای ابری
نکند به ما نتابی! گل آفتابگردان!
تو بتاب و گل بیفشان، «سر آن ندارد امشب
که برآید آفتابی»، گل آفتابگردان!
“سعید بیابانکی”
*****
متن شعر کوتاه و زیبا گل آفتابگردان
دوستت دارم
چطور ثابت کنم که حضور تو در جهان
مثل حضور آب و درختان است؟
تو گل آفتابگردانی
نخلستان و ترانه ای که از تاریکی
دل به دریا زده!
وقتی کلمات ناتوانند
بگذار تو را با سکوت بگویم…
“نزار قبانی”
*****
خورشیدمی
و من همچون گل آفتابگردان مبهوت تماشای توام
*****
تمام خاطراتت را از کاشت تا برداشت
از مزرعه تا گنجشک
سنگ پشت سنگ
نشانه رفتم
تا شاید بشکند در آفتاب نگاه من
طرز چرخش معصومانه نگاه تو
اما وقتی از تو می نویسم
از انگشتانم آفتاب می ریزد
گل آفتابگردان من
*****
شبیه گل آفتابگردانم و
خورشیدم تویی
تو نباشی
من به کدام طرف رو کنم
خورشید نگاهت را
از من بر نگیر که بی تو حیرانم و
باتو جیران…
*****
اشعار کوتاه در وصف گل آفتابگردان
ای دوست!
آفتاب گردانی بیار و
به قلبِ من بسپار
تا در کویرِ دلم همه روز
چهره ی خورشید گونه اش را
به خورشیدِ لاجوردِ آسمان گشاید و
آیینه وار در او نظر کند
به روشنی گراید و
قلبِ من محوِ او شود
و رنگ ها محوِ نغمه های گُل…
*****
وقتی دهقان بذر آفتابگردان را می‌کارد.
مطمئن است که او خورشید را پیدا خواهد کرد.
*****
من عاشق ترین آفتاب گردان
مزرعه عشق بودم
که با آفتاب نگاهت
به هر سو که می خواستی
آرام آرام می چرخیدم
با هر چرخشم
با صبوری افکارت را می دزدیدم
و در قلب ناباورت
ذره ذره خانه ای برای فردایم می ساختم
و در زیر پلک های مهربانت
تصویر زیبایی و معصومیتم را
تا ابد حک می کردم
من عاشق ترین و بی پروا ترین آفتاب گردان مزرعه عشق بودم
که یک نگاهت را به عالمی نفروختم
*****
ادبی ترین اشعار گل آفتابگردان
مکش انتظار دیگر، گل آفتابگردان!
که سپیده خورده خنجر، گل آفتابگردان!
*****
ای آفتابگردان،
گل های عاشقان
کاین سان تمام عمر،
به خورشید خیره اید
یک لحظه گوش خویش بدین حرف وا کنید؛
من در مدار خویش
هرگز قدم برون ننهم از طریق عشق
حتی اگر شما
همه یک روز
خسته شوید و شیوه خود رها کنید…!
*****
پرگار می شوم دور عاشقانه هایت
که خورشید بودن آنقدر به تو می آید
که تمام قاره ها را در مغربت بخوابانی
و هر صبح از شرق آغوشم طلوع کنی
آنقدر که آفتابگردان ها به اتاقم حسادت کنند
*****
نازنین!
زیر باران سرانگشتانت
بذر کوچک حروف
سطرهایی از گل های آفتابگردانند
که می رقصند با آفتاب نگاهت
*****
مردی که طلایه دار مردان خداست
از طایفه ی نورنوردان خداست
قطبی که در مدار چشم او قبله نماست
قلبش گل آفتابگردان خداست
“قیصر امین پور”
*****
شعر نو گل آفتابگردان
وقتی که نخستین باران پاییز
عطش زمین خاکستر را نوشید
و پنجره ی بزرگ آفتاب ارغوانی
به مزرعه ی بردگان گشود
تا آفتابگردان های پیشرس به پا خیزند
برادر‌های هم تصویر!
برای یک آفتابِ دیگر
پیش از طلوع روز بزرگش گریستیم..
“احمد شاملو”
