غزل شماره 434 دیوان حافظ
ای دل مباش یک دم خالی ز عشق و مستی
وان گه برو که رستی از نیستی و هستی
گر جان به تن ببینی مشغول کار او شو
هر قبله‌ای که بینی بهتر ز خودپرستی
با ضعف و ناتوانی همچون نسیم خوش باش
بیماری اندر این ره بهتر ز تندرستی
در مذهب طریقت خامی نشان کفر است
آری طریق دولت چالاکی است و چستی
تا فضل و عقل بینی بی‌معرفت نشینی
یک نکته‌ات بگویم خود را مبین که رستی
در آستان جانان از آسمان میندیش
کز اوج سربلندی افتی به خاک پستی
خار ار چه جان بکاهد گل عذر آن بخواهد
سهل است تلخی می در جنب ذوق مستی
صوفی پیاله پیما حافظ قرابه پرهیز
ای کوته آستینان تا کی درازدستی
معنی و تفسیر
توجه بیش از حد به مسائل خودتان باعث شده است اطرافیان را فراموش کنید. دچار غرور شده اید و با رفتار تان دیگران را آزار می دهید.
عشق و محبت خود را نثار دیگران کنید و از مسیر اشتباهی که انتخاب کرده اید بر گردید تا به هدف تان دست پیدا کنید.