غزل شماره 40 دیوان حافظ
المنة لله که در میکده باز است
زان رو که مرا بر در او روی نیاز است
خم‌ها همه در جوش و خروشند ز مستی
وان می که در آن جاست حقیقت نه مجاز است
از وی همه مستی و غرور است و تکبر
وز ما همه بیچارگی و عجز و نیاز است
رازی که بر غیر نگفتیم و نگوییم
با دوست بگوییم که او محرم راز است
شرح شکن زلف خم اندر خم جانان
کوته نتوان کرد که این قصه دراز است
بار دل مجنون و خم طره لیلی
رخساره محمود و کف پای ایاز است
بردوخته‌ام دیده چو باز از همه عالم
تا دیده من بر رخ زیبای تو باز است
در کعبه کوی تو هر آن کس که بیاید
از قبله ابروی تو در عین نماز است
ای مجلسیان سوز دل حافظ مسکین
از شمع بپرسید که در سوز و گداز است
معنی و تفسیر
گمشده ای دارید، مژده که به زودی آن را پیدا خواهید کرد. خداوند به شما توجه ویژه ای دارد و نعمت های زیادی را به شما بخشیده است، برای داشتن این نعمت ها دچار کبر و غرور نشوید.
نذر خود را ادا کنید و صبر و توکل داشته باشید که این دو رمز رسیدن به موفقیتی است که در انتظارش هستید.
دنیا زود گذر و فانی است پس دلبسته ی آن نباشید. در زمینه ازدواج عجولانه تصمیم نگیرید و قبل از هر کاری خوب فکر کنید. گره از مشکلاتتان باز خواهد شد و درهای بسته گشوده می شوند سعی کنید راهی را انتخاب کنید که درست ترین باشد.