ای دل گر از آن چاه زنخدان به درآیی – هر جا که روی زود پشیمان به درآیی

غزل شماره 494 دیوان حافظ

ای دل گر از آن چاه زنخدان به درآیی
هر جا که روی زود پشیمان به درآیی

هش دار که گر وسوسه عقل کنی گوش
آدم صفت از روضه رضوان به درآیی

شاید که به آبی فلکت دست نگیرد
گر تشنه لب از چشمه حیوان به درآیی

جان می‌دهم از حسرت دیدار تو چون صبح
باشد که چو خورشید درخشان به درآیی

چندان چو صبا بر تو گمارم دم همت
کز غنچه چو گل خرم و خندان به درآیی

در تیره شب هجر تو جانم به لب آمد
وقت است که همچون مه تابان به درآیی

بر رهگذرت بسته‌ام از دیده دو صد جوی
تا بو که تو چون سرو خرامان به درآیی

حافظ مکن اندیشه که آن یوسف مه رو
بازآید و از کلبه احزان به درآیی

معنی و تفسیر

قبل از هر تصمیمی خوب فکر کنید، تصمیم عجولانه باعث پشیمانی شما خواهد شد. ظاهر بینی را کنار گذاشته و بر اساس حرف های دیگران کاری انجام ندهید.

با رفتار عاقلانه و دور اندیشی می توانید از سد مشکلات رد شوید و به اهداف تان برسید.