دوش با من گفت پنهان کاردانی تیزهوش – وز شما پنهان نشاید کرد سر می فروش

غزل شماره 286 دیوان حافظ

دوش با من گفت پنهان کاردانی تیزهوش
وز شما پنهان نشاید کرد سر می فروش

گفت آسان گیر بر خود کارها کز روی طبع
سخت می‌گردد جهان بر مردمان سخت‌کوش

وان گهم در داد جامی کز فروغش بر فلک
زهره در رقص آمد و بربط زنان می‌گفت نوش

با دل خونین لب خندان بیاور همچو جام
نی گرت زخمی رسد آیی چو چنگ اندر خروش

تا نگردی آشنا زین پرده رمزی نشنوی
گوش نامحرم نباشد جای پیغام سروش

گوش کن پند ای پسر وز بهر دنیا غم مخور
گفتمت چون در حدیثی گر توانی داشت هوش

در حریم عشق نتوان زد دم از گفت و شنید
زان که آنجا جمله اعضا چشم باید بود و گوش

بر بساط نکته دانان خودفروشی شرط نیست
یا سخن دانسته گو ای مرد عاقل یا خموش

ساقیا می ده که رندی‌های حافظ فهم کرد
آصف صاحب قران جرم بخش عیب پوش

معنی و تفسیر

قوی باشید و در سختی ها روحیه خود را حفظ کنید، با ایمان و تلاش می توانید به خواسته هایتان دست پیدا کنید.

از خداوند کمک بخواهید و غم و اندوه خود را بروز ندهید زیرا عزیزانتان از دیدن ناراحتی شما غصه دار می شوند. عاقلانه عمل کنید، دور اندیش باشید و اسرار دل خود را پیش هر کسی نگویید.

🔥 برای مشاهده فال امروزتان روی دکمه زیر کلیک فرمایید

فال حافظ امروز

دوش با من گفت پنهان کاردانی تیزهوش – وز شما پنهان نشاید کرد سر می فروش

غزل شماره 286 دیوان حافظ

معنی و تفسیر

آخرین غزل ها

شَمَمتُ روحَ وِدادٍ و شِمتُ برقَ وصال – بیا که بوی تو را میرم ای نسیم شمال

به صوت بلبل و قمری اگر ننوشی می – علاج کی کنمت آخرالدواء الکی

چو آفتاب می از مشرق پیاله برآید – ز باغ عارض ساقی هزار لاله برآید

سحر با باد می‌گفتم حدیث آرزومندی – خطاب آمد که واثق شو به الطاف خداوندی

آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند – آیا بود که گوشه چشمی به ما کنند

گلبرگ را ز سنبل مشکین نقاب کن – یعنی که رخ بپوش و جهانی خراب کن

احمد الله علی معدله السلطان – احمد شیخ اویس حسن ایلخانی

زاهد خلوت نشین دوش به میخانه شد – از سر پیمان برفت با سر پیمانه شد

جهان بر ابروی عید از هلال وسمه کشید – هلال عید در ابروی یار باید دید

ای دل آن دم که خراب از می گلگون باشی – بی زر و گنج به صد حشمت قارون باشی

گر چه بر واعظ شهر این سخن آسان نشود – تا ریا ورزد و سالوس مسلمان نشود

من که از آتش دل چون خم می در جوشم – مهر بر لب زده خون می‌خورم و خاموشم

صبح است ساقیا قدحی پرشراب کن – دور فلک درنگ ندارد شتاب کن

به مژگان سیه کردی هزاران رخنه در دینم – بیا کز چشم بیمارت هزاران درد برچینم

که برد به نزد شاهان ز من گدا پیامی – که به کوی می فروشان دو هزار جم به جامی