سحر با باد می‌گفتم حدیث آرزومندی – خطاب آمد که واثق شو به الطاف خداوندی

غزل شماره 440 دیوان حافظ

سحر با باد می‌گفتم حدیث آرزومندی
خطاب آمد که واثق شو به الطاف خداوندی

دعای صبح و آه شب کلید گنج مقصود است
بدین راه و روش می‌رو که با دلدار پیوندی

قلم را آن زبان نبود که سر عشق گوید باز
ورای حد تقریر است شرح آرزومندی

الا ای یوسف مصری که کردت سلطنت مغرور
پدر را بازپرس آخر کجا شد مهر فرزندی

جهان پیر رعنا را ترحم در جبلت نیست
ز مهر او چه می‌پرسی در او همت چه می‌بندی

همایی چون تو عالی قدر حرص استخوان تا کی
دریغ آن سایه همت که بر نااهل افکندی

در این بازار اگر سودیست با درویش خرسند است
خدایا منعمم گردان به درویشی و خرسندی

به شعر حافظ شیراز می‌رقصند و می‌نازند
سیه چشمان کشمیری و ترکان سمرقندی

معنی و تفسیر

زندگی بالا و پایین زیاد دارد. صبور باشید، به زودی مشکلات تمام می شود و به هدف خود دست پیدا می کنید.

غرور را از خود دور کنید و از خداوند کمک بخواهید. قناعت و دوری از طمع کاری شما را به اهداف تان نزدیک تر خواهد کرد. برای رسیدن به مقصود با اطرافیان دلسوز مشورت کنید.

🔥 برای مشاهده فال امروزتان روی دکمه زیر کلیک فرمایید

فال حافظ امروز

سحر با باد می‌گفتم حدیث آرزومندی – خطاب آمد که واثق شو به الطاف خداوندی

غزل شماره 440 دیوان حافظ

معنی و تفسیر

آخرین غزل ها

کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست – در رهگذری کیست که دامی ز بلا نیست

هر که را با خط سبزت سر سودا باشد – پای از این دایره بیرون ننهد تا باشد

یا رب این نوگل خندان که سپردی به منش – می‌سپارم به تو از چشم حسود چمنش

در خرابات مغان نور خدا می‌بینم – این عجب بین که چه نوری ز کجا می‌بینم

ساقی ار باده از این دست به جام اندازد – عارفان را همه در شرب مدام اندازد

وقت را غنیمت دان آن قدر که بتوانی – حاصل از حیات ای جان این دم است تا دانی

هزار جهد بکردم که یار من باشی – مرادبخش دل بی‌قرار من باشی

همای اوج سعادت به دام ما افتد – اگر تو را گذری بر مقام ما افتد

مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند – که اعتراض بر اسرار علم غیب کند

سحرم دولت بیدار به بالین آمد – گفت برخیز که آن خسرو شیرین آمد

گلبرگ را ز سنبل مشکین نقاب کن – یعنی که رخ بپوش و جهانی خراب کن

جان بی جمال جانان میل جهان ندارد – هر کس که این ندارد حقا که آن ندارد

بشنو این نکته که خود را ز غم آزاده کنی – خون خوری گر طلب روزی ننهاده کنی

یا رب سببی ساز که یارم به سلامت – بازآید و برهاندم از بند ملامت

بر سر آنم که گر ز دست برآید – دست به کاری زنم که غصه سر آید