آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد – صبر و آرام تواند به من مسکین داد

غزل شماره 112 دیوان حافظ

آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد
صبر و آرام تواند به من مسکین داد

وان که گیسوی تو را رسم تطاول آموخت
هم تواند کرمش داد من غمگین داد

من همان روز ز فرهاد طمع ببریدم
که عنان دل شیدا به لب شیرین داد

گنج زر گر نبود کنج قناعت باقیست
آن که آن داد به شاهان به گدایان این داد

خوش عروسیست جهان از ره صورت لیکن
هر که پیوست بدو عمر خودش کاوین داد

بعد از این دست من و دامن سرو و لب جوی
خاصه اکنون که صبا مژده فروردین داد

در کف غصه دوران دل حافظ خون شد
از فراق رخت ای خواجه قوام الدین داد

معنی و تفسیر

تلاش کردن و نتیجه نگرفتن باعث نا امیدی و ناراحتی شما شده است، این احساسات را از خود دور کنید و به مسیر خود ادامه دهید فقط چند گام دیگر تا موفقیت فاصله دارید.

حق الناص را رعایت کنید و اگر صاحب ثروتی شدید قناعت داشته باشید تا زندگیتان پر از خیر و برکت شود. زیبایی ظاهری برای هیچ کس ماندگار نیست پس به آن مغرور نباشید.

تردید را از دلتان بیرون کنید و با توکل و امید به خداوند مسیری که در پیش گرفته اید را ادامه دهید.