گفتا برون شدی به تماشای ماه نو – از ماه ابروان منت شرم باد رو

غزل شماره 406 دیوان حافظ

گفتا برون شدی به تماشای ماه نو
از ماه ابروان منت شرم باد رو

عمریست تا دلت ز اسیران زلف ماست
غافل ز حفظ جانب یاران خود مشو

مفروش عطر عقل به هندوی زلف ما
کان جا هزار نافه مشکین به نیم جو

تخم وفا و مهر در این کهنه کشته زار
آن گه عیان شود که بود موسم درو

ساقی بیار باده که رمزی بگویمت
از سر اختران کهن سیر و ماه نو

شکل هلال هر سر مه می‌دهد نشان
از افسر سیامک و ترک کلاه زو

حافظ جناب پیر مغان مامن وفاست
درس حدیث عشق بر او خوان و ز او شنو

معنی و تفسیر

از این که دوستان تان قدر خوبی های شما را نمی دانند ناراحت هستید. غم و غصه را از دل تان بیرون کنید چون پاداش شما نزد خداست.

سفری در پیش دارید که برایتان بسیار خوب و مبارک است و در این سفر عاشقی را نیز تجربه می کند.