در ادامه این مطلب مجموعه اشعار کودکانه درباره شهادت امام رضا (ع) کوتاه و زیبا برای دانش آموزان، کودکان و بچه های پیش دبستانی را ارائه کرده ایم. با پرشین استار همراه باشید؛
بوده او غریب
بوده بی گناه
بوده او بزرگ
بوده چون پناه
دشمنش فقط
خشم وکینه داشت
بغض و کینه ها
توی سینه داشت
جسم و روح او
آسمانی است
حضرت رضا
کهکشانی است
از ستمگران
دیده رنج و درد
بوده پاک پاک
بوده مرد مرد
از ستمگران
دیده او ستم
حضرت رضا
کشته شد به سم
بارگاه او
غرق رحمت است
مشهدالرضا
غرق نعمت است
شاعر:مهدی وحیدی صدر
*****
چکه چکه می چکد
مثل باران، اشک ما
بی تو تنها مانده ایم
ای امام ما رضا (ع)
شاعر : شکوه قاسم نیا
*****
مامان میگه که اینجا
بهشت رو زمینه
روزی هزار کبوتر
رو گنبدش می شینه
هزار هزار تا عاشق
زائر اینجا می شه
از راه دور و نزدیک
مهمون آقا می شه
یه گنبد طلایی
که توی آسمونه
نشونی خونه ی
یه مرد مهربونه
این آقای مهربون
که نور دیده ی ماست
برای ما شیعه ها
امام هشتم، رضاست
*****
هست و بوده او
مرد با خدا
کشته شد به سم
حضرت رضا
بعد از آن گذشت
ماه و سال و روز
در عزای او
مانده ام هنوز
بوده او غریب
گشته او شهید
مثل او دگر
این جهان ندید
زنده هستم و
در کنار او
بوسه می زنم
بر مزار او
*****
پر اشک است دو چشم تر تو
شده وقت نفس آخر تو
در دل حجره زمین افتاده
به روی خاک چرا پیکر تو
مرغ بسمل شدی و بال زدی
خاک حجره است به روی پر تو
آنقدر فاطمه (س) گفتی آمد
و شده سینه‌زنت مادر تو
خواهرت نیست کنارت اما
هتک حرمت نشده خواهر تو
گریه می کرد کنار تو جواد (ع)
خوب شد آمده او در بر تو
جگرت پاره تنت سالم بود
هست در دست تو انگشتر تو
گر چه از زهر گلویت می سوخت
پاره پاره نشده حنجر تو
سر تو در بدنت باقی ماند
به سر نیزه نرفته سر تو…
*****
هر چه خدا می خواست از او
راضی به فرمان خدا بود
بر هر بلایی بود راضی
از این سبب نامش رضا بود
در دوستی ها بی ریا بود
با هر کسی او مهربان بود
گنجشک ها را دوست می داشت
با شیر و آهو مهربان بود
او آفتابی داشت در دل
روشن تر از خورشید روشن
می‌گفت او که: «بهترین دوست
عقل است و نادانی است دشمن»
ایران پر از نور است با او
در مشهد است آرامگاهش
نامش برای ما عزیز است
در پیش ما زنده است راهش
*****
دل شود غـرق عزا در روز پایانِ صفر
قاصـدک آرد ز داغ هشتـمین مولا خبر
مرغ دل پر میزند سـوی خراسان رضا «ع»
تا سوگواری کند در سـوگ آن والا گهر
کفتران صحن او سرها بزیر و در سـکوت
طبل ها، نقاره هـا، خامـوش اندر رهگذر
شهر مشـهد می نماید بر تنش، رخت عزا
هیأتی ها جملگی روسوی مشـهد در سفر
روز پایان صفر در طـوس غوغایی بود
زهر مامون لعین بر پیـکری کرده اثر
در بین هجرۀ در بسـته می نالد رضا «ع»
روی خاک افتاده آید از دهان خون جگر
یاد کوچه، مـادرش زهرا «س» بخاطر آورد
یاد مادر بیشتر بر جـان مولا زد شرر
در غریبـی ناله زد اینـک کجایی ای جواد
رس بـه فریاد پدر حـالا کـه باشم محتضر
از مدینه آمد و بابا در آغـوشش گرفت
دید عالم امتزاجـی بین خورشید وقمر
رازها بر جانشینش گفـت مولامان رضا
مرغ روحـش سوی عـرش کبریا بگشود پر
کربلا اکبر شهید و بود بابا شـاهدش
طوس جـان بسپرد بابا روی زانوی پسر
