خوشا شیراز و وضع بی‌مثالش – خداوندا نگه دار از زوالش

غزل شماره 279 دیوان حافظ

خوشا شیراز و وضع بی‌مثالش
خداوندا نگه دار از زوالش

ز رکن آباد ما صد لوحش الله
که عمر خضر می‌بخشد زلالش

میان جعفرآباد و مصلا
عبیرآمیز می‌آید شمالش

به شیراز آی و فیض روح قدسی
بجوی از مردم صاحب کمالش

که نام قند مصری برد آنجا
که شیرینان ندادند انفعالش

صبا زان لولی شنگول سرمست
چه داری آگهی چون است حالش

گر آن شیرین پسر خونم بریزد
دلا چون شیر مادر کن حلالش

مکن از خواب بیدارم خدا را
که دارم خلوتی خوش با خیالش

چرا حافظ چو می‌ترسیدی از هجر
نکردی شکر ایام وصالش

معنی و تفسیر

در آینده ی نزدیک سختی ها جای خود را به روزهای خوب و شاد می دهد، قدر این لحظه ها را بدانید و به خاطر لطف و رحمت خداوند شکر گزار باشید.

دوستان خود را آزار ندهید و غرور را کنار بگذارید. دلتان پاک است و نیت خوبی دارید و این دلیل موفقیت شماست. بخشنده باشید و کار خیر انجام دهید تا مورد محبت دیگران باشید.

🔥 برای مشاهده فال امروزتان روی دکمه زیر کلیک فرمایید

فال حافظ امروز

خوشا شیراز و وضع بی‌مثالش – خداوندا نگه دار از زوالش

غزل شماره 279 دیوان حافظ

معنی و تفسیر

آخرین غزل ها

نوش کن جام شراب یک منی – تا بدان بیخ غم از دل برکنی

تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج – سزد اگر همه دلبران دهندت باج

دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت – بشکست عهد وز غم ما هیچ غم نداشت

زاهد خلوت نشین دوش به میخانه شد – از سر پیمان برفت با سر پیمانه شد

صوفی از پرتو می راز نهانی دانست – گوهر هر کس از این لعل توانی دانست

روزگاریست که ما را نگران می‌داری – مخلصان را نه به وضع دگران می‌داری

یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد – دوستی کی آخر آمد دوستداران را چه شد

آن غالیه خط گر سوی ما نامه نوشتی – گردون ورق هستی ما درننوشتی

ساقیا برخیز و درده جام را – خاک بر سر کن غم ایام را

دیده دریا کنم و صبر به صحرا فکنم – و اندر این کار دل خویش به دریا فکنم

لبش می‌بوسم و در می‌کشم می – به آب زندگانی برده‌ام پی

روی بنمای و وجود خودم از یاد ببر – خرمن سوختگان را همه گو باد ببر

دیشب به سیل اشک ره خواب می‌زدم – نقشی به یاد خط تو بر آب می‌زدم

ساقیا سایه ابر است و بهار و لب جوی – من نگویم چه کن ار اهل دلی خود تو بگوی

ای قبای پادشاهی راست بر بالای تو – زینت تاج و نگین از گوهر والای تو