غزل شماره 160 دیوان حافظ
خوش است خلوت اگر یار یار من باشد
نه من بسوزم و او شمع انجمن باشد
من آن نگین سلیمان به هیچ نستانم
که گاه گاه بر او دست اهرمن باشد
روا مدار خدایا که در حریم وصال
رقیب محرم و حرمان نصیب من باشد
همای گو مفکن سایه شرف هرگز
در آن دیار که طوطی کم از زغن باشد
بیان شوق چه حاجت که سوز آتش دل
توان شناخت ز سوزی که در سخن باشد
هوای کوی تو از سر نمی‌رود آری
غریب را دل سرگشته با وطن باشد
به سان سوسن اگر ده زبان شود حافظ
چو غنچه پیش تواش مهر بر دهن باشد
معنی و تفسیر
از مشکلات نترسید، هر چقدر این مشکلات بزرگ باشند باز هم راه حلی برای آن ها پیدا می شود، به خودتان اعتماد کنید و از تمام توانمندی جسمی و ذهنی خود استفاده کنید تا سختی ها و مشکلات را از میان بر دارید. در امور خود از ریا، حیله و فریب استفاده نکنید و اگر کاری را این گونه پیش برده اید از انجام آن منصرف شوید زیرا به سود شما نیست.
آینده نگر باشید، خواسته های شما عملی می شود اما نباید خداوند را فراموش کنید، توکل به او رمز موفقیت است. نذری دارید که باید آن را ادا کنید.
حسودان و رقیبان نمی توانند به شما ضربه بزنند. راز نگه دار باشید و راز کسی را پیش دیگری نگویید.