پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود – مهرورزی تو با ما شهره آفاق بود

غزل شماره 206 دیوان حافظ

پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود
مهرورزی تو با ما شهره آفاق بود

یاد باد آن صحبت شب‌ها که با نوشین لبان
بحث سر عشق و ذکر حلقه عشاق بود

پیش از این کاین سقف سبز و طاق مینا برکشند
منظر چشم مرا ابروی جانان طاق بود

از دم صبح ازل تا آخر شام ابد
دوستی و مهر بر یک عهد و یک میثاق بود

سایه معشوق اگر افتاد بر عاشق چه شد
ما به او محتاج بودیم او به ما مشتاق بود

حسن مه رویان مجلس گر چه دل می‌برد و دین
بحث ما در لطف طبع و خوبی اخلاق بود

بر در شاهم گدایی نکته‌ای در کار کرد
گفت بر هر خوان که بنشستم خدا رزاق بود

رشته تسبیح اگر بگسست معذورم بدار
دستم اندر دامن ساقی سیمین ساق بود

در شب قدر ار صبوحی کرده‌ام عیبم مکن
سرخوش آمد یار و جامی بر کنار طاق بود

شعر حافظ در زمان آدم اندر باغ خلد
دفتر نسرین و گل را زینت اوراق بود

معنی و تفسیر

فکر کردن به گذشته جز غصه خوردن چیز دیگری برایتان ندارد، آن را رها کرده و غم و غصه را از دل بیرون کنید. قولی به کسی داده اید که حالا فکر می کنید در توانتان نیست اما بهتر است به آن عمل کنید.

به خداوند توکل کنید و سعی کنید روزی حلال کسب کنید تا زندگی پر برکتی داشته باشید. وسواس زیادی و تردید را کنار بگذارید زیرا باعث سردرگمی و خستگی شما می شود.