غزل شماره 124 دیوان حافظ
آن که از سنبل او غالیه تابی دارد
باز با دلشدگان ناز و عتابی دارد
از سر کشته خود می‌گذری همچون باد
چه توان کرد که عمر است و شتابی دارد
ماه خورشید نمایش ز پس پرده زلف
آفتابیست که در پیش سحابی دارد
چشم من کرد به هر گوشه روان سیل سرشک
تا سهی سرو تو را تازه‌تر آبی دارد
غمزه شوخ تو خونم به خطا می‌ریزد
فرصتش باد که خوش فکر صوابی دارد
آب حیوان اگر این است که دارد لب دوست
روشن است این که خضر بهره سرابی دارد
چشم مخمور تو دارد ز دلم قصد جگر
ترک مست است مگر میل کبابی دارد
جان بیمار مرا نیست ز تو روی سؤال
ای خوش آن خسته که از دوست جوابی دارد
کی کند سوی دل خسته حافظ نظری
چشم مستش که به هر گوشه خرابی دارد
معنی و تفسیر
آه و ناله از دست روزگار مشکلی را حل نمی کند، واقعیت ها را بپذیرید و از کسانی که دلسوز شما هستند کمک بخواهید تا بتوانید مشکلاتتان را حل کنید.
بخشنده باشید. عمر فرصت کوتاهی است که باید نهایت استفاده را از تک تک روزهای آن کرد. در عشق دو رویی را کنار بگذارید و صادق باشید.