غزل شماره 449 دیوان حافظ
ای که مهجوری عشاق روا می‌داری
عاشقان را ز بر خویش جدا می‌داری
تشنه بادیه را هم به زلالی دریاب
به امیدی که در این ره به خدا می‌داری
دل ببردی و بحل کردمت ای جان لیکن
به از این دار نگاهش که مرا می‌داری
ساغر ما که حریفان دگر می‌نوشند
ما تحمل نکنیم ار تو روا می‌داری
ای مگس حضرت سیمرغ نه جولانگه توست
عرض خود می‌بری و زحمت ما می‌داری
تو به تقصیر خود افتادی از این در محروم
از که می‌نالی و فریاد چرا می‌داری
حافظ از پادشهان پایه به خدمت طلبند
سعی نابرده چه امید عطا می‌داری
معنی و تفسیر
قبل از هر کاری خوب فکر کنید و اگر کاری در حد توانایی شما نیست آن را شروع نکنید، بی فکری باعث می شود در آینده آزار ببینید.
خواسته ای دارید که برای رسیدن به آن باید با انگیزه قوی و پشتکار عالی قدم در مسیر بگذارید. نقاط ضعف خود را شناخته و آن ها را تقویت کنید.
🔥 برای مشاهده فال امروزتان روی دکمه زیر کلیک فرمایید