خنک نسیم معنبر شمامه‌ای دلخواه – که در هوای تو برخاست بامداد پگاه

غزل شماره 416 دیوان حافظ

خنک نسیم معنبر شمامه‌ای دلخواه
که در هوای تو برخاست بامداد پگاه

دلیل راه شو ای طایر خجسته لقا
که دیده آب شد از شوق خاک آن درگاه

به یاد شخص نزارم که غرق خون دل است
هلال را ز کنار افق کنید نگاه

منم که بی تو نفس می‌کشم زهی خجلت
مگر تو عفو کنی ور نه چیست عذر گناه

ز دوستان تو آموخت در طریقت مهر
سپیده دم که صبا چاک زد شعار سیاه

به عشق روی تو روزی که از جهان بروم
ز تربتم بدمد سرخ گل به جای گیاه

مده به خاطر نازک ملالت از من زود
که حافظ تو خود این لحظه گفت بسم الله

معنی و تفسیر

از روی ظاهر به کسی اعتماد نکنید و از کسانی که در لباس دوست قصد فریب شما را دارند دوری کنید. قدر دوستان واقعی خود را بدانید و کارها را عاقلانه تر و با دقت بیش تری انجام دهید.

دل رحم و مهربان هستید، با دیگران نیز با مهر و محبت رفتار کنید تا شما را دوست داشته باشند.