اگر روم ز پی اش فتنه‌ها برانگیزد – ور از طلب بنشینم به کینه برخیزد

غزل شماره 155 دیوان حافظ

اگر روم ز پی اش فتنه‌ها برانگیزد
ور از طلب بنشینم به کینه برخیزد

و گر به رهگذری یک دم از وفاداری
چو گرد در پی اش افتم چو باد بگریزد

و گر کنم طلب نیم بوسه صد افسوس
ز حقه دهنش چون شکر فروریزد

من آن فریب که در نرگس تو می‌بینم
بس آب روی که با خاک ره برآمیزد

فراز و شیب بیابان عشق دام بلاست
کجاست شیردلی کز بلا نپرهیزد

تو عمر خواه و صبوری که چرخ شعبده باز
هزار بازی از این طرفه‌تر برانگیزد

بر آستانه تسلیم سر بنه حافظ
که گر ستیزه کنی روزگار بستیزد

معنی و تفسیر

این روزها قرار است درباره ی موضوع مهمی تصمیم بگیرید، قبل از هر اقدامی تمام زوایای کار را بررسی کرده و بعد تصمیم نهایی را بگیرید در غیر این صورت ممکن است دچار ضرر شوید.

از دوستان دلسوز کمک و مشورت بگیرید. زندگی روزهای خوب و بد دارد، گله مند نباشید و صبوری پیشه کنید. خداوند صلاح بندگانش را بهتر می داند به او توکل کنید.

🔥 برای مشاهده فال امروزتان روی دکمه زیر کلیک فرمایید

فال حافظ امروز

اگر روم ز پی اش فتنه‌ها برانگیزد – ور از طلب بنشینم به کینه برخیزد

غزل شماره 155 دیوان حافظ

معنی و تفسیر

آخرین غزل ها

صبا به تهنیت پیر می فروش آمد – که موسم طرب و عیش و ناز و نوش آمد

مقام امن و می بی‌غش و رفیق شفیق – گرت مدام میسر شود زهی توفیق

جوزا سحر نهاد حمایل برابرم – یعنی غلام شاهم و سوگند می‌خورم

ما بی غمان مست دل از دست داده‌ایم – همراز عشق و همنفس جام باده‌ایم

ما شبی دست برآریم و دعایی بکنیم – غم هجران تو را چاره ز جایی بکنیم

مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد – قضای آسمان است این و دیگرگون نخواهد شد

گلعذاری ز گلستان جهان ما را بس – زین چمن سایه آن سرو روان ما را بس

هرگزم نقش تو از لوح دل و جان نرود – هرگز از یاد من آن سرو خرامان نرود

دلی که غیب نمای است و جام جم دارد – ز خاتمی که دمی گم شود چه غم دارد

می‌فکن بر صف رندان نظری بهتر از این – بر در میکده می کن گذری بهتر از این

دیشب به سیل اشک ره خواب می‌زدم – نقشی به یاد خط تو بر آب می‌زدم

اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است – به بانگ چنگ مخور می که محتسب تیز است

همای اوج سعادت به دام ما افتد – اگر تو را گذری بر مقام ما افتد

شراب تلخ می‌خواهم که مردافکن بود زورش – که تا یک دم بیاسایم ز دنیا و شر و شورش

نقدها را بود آیا که عیاری گیرند – تا همه صومعه داران پی کاری گیرند