غزل شماره 147 دیوان حافظ
نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد
که روز محنت و غم رو به کوتهی آورد
به مطربان صبوحی دهیم جامه چاک
بدین نوید که باد سحرگهی آورد
بیا بیا که تو حور بهشت را رضوان
در این جهان ز برای دل رهی آورد
همیرویم به شیراز با عنایت بخت
زهی رفیق که بختم به همرهی آورد
به جبر خاطر ما کوش کاین کلاه نمد
بسا شکست که با افسر شهی آورد
چه نالهها که رسید از دلم به خرمن ماه
چو یاد عارض آن ماه خرگهی آورد
رساند رایت منصور بر فلک حافظ
که التجا به جناب شهنشهی آورد
معنی و تفسیر
از سختی و مشکلاتی که برایتان پیش آمده خسته شده اید، صبور باشید، راه زیادی تا رسیدن به مراد دل نمانده است. خداوند را از یاد نبرید و همیشه به یاد او باشید تا رحمت و برکتش شامل زندگی شما شود.
همیشه بندگی خدا را به جا آوردید به همین دلیل روزگار خوشی را سپری خواهید کرد. نذری دارید که باید ادا کنید. شک به دلتان راه ندهید و در مسیر زندگی به خداوند توکل کنید.