در ادامه این مطلب مجموعه ای از عاشقانه ترین اشعار علی قاضی نظام را برای شما گرداودری کرده ایم. با پرشین استار همراه باشید؛
حالا كه تمامَت براى من است
حالا كه می دانم با خيالِ راحت دارمَت
حالا كه می توانم پُزِ با تو بودن را به عالم و آدم بدهم
روزى هزاران بار افسوس می خورم!
اى كاش
خيلى قبل ترها
زندگى
ما را،
از دو گوشه ى اين شهرِ بزرگ برمی داشت و
سنجاقمان می كرد به هم…
اى كاش زودتر از اين ها داشتمَت
*****
من
حرف دلم را به
زبان كه نه
ميريزم داخل چشم هايم…
با پلك زدنم
تمام خواستنم را بخوان!
*****
اشعار علی قاضی نظام
تنهایی انتخابم بود؛
لبخندش اما همه ی معادلات را بهم زد…
*****
همه ىِ ما،
روزى به كسى تكيه كرديم
كه قرار بود،
بدونِ ما بميرد..
*****
بهترین فیلمى که در سینما دیدم،
“دستهایش” بود…
آنجا که آرام آرام
گره خورد دورِ انگشتانم!
*****
شعرهای کوتاه علی قاضی نظام
بودَنت یک جور…
نبودَت یک جور…
با تو
تمامِ بلاتکلیفی ها را تجربه کردم!…
*****
یادَت می آید؟
هر سال این موقع
صبحِ اولِ وقت
پیغام می دادم:
عزیزِ جانم؛
هوا سرد است
می سوزاند تمامِ مغزِ استخوان را
بپوشان تمامِ وجودت را
مبادا خانه نشین شوی
و چَشمی که نثارم می کردی و خیالم را راحت
هر سال این موقع،
چه حالِ خوبی داشتیم
راستی
دلَت تنگ نشده؟
*****
من دوست داشتنم را هم
بروز رسانى ميكنم!
“تو” را،
هر روز،
جورِ ديگرى بايد دوست داشت…
*****
شعر عاشقانه علی قاضی نظام
وقتی ندارَمَت،
وقتی نمیتوانم،
روبرویَت قهوه بنوشم…
کافه ها،
بودنشان به چه درد میخورد…؟
*****
همه ى ما ناقلِ يك بيمارى هستيم…
“توهمى” كه به آدمها ميدهيم
تا فكر كنند بعدِ رفتنشان،
زندگيمان هم تمام ميشود!
*****
خودم را قانع می کنم
که شاید نمی خواند
که شاید به گوشش نمی رسد
که شاید مردمِ شهر خبردارش نمی کنند
از حجمِ دلتنگى ام
مگر می شود
یک نفر جان دادنَت را ببیند
بداند مخاطبِ تمامِ شعرهایش هستى و
سراغَت را نگیرد…؟!
*****
جهان كوچك من؛
حسرت می خورم كه نيمى از زندگى ام را سپرى كردم و
تو را كنارِ خودم نداشتم…
دوست داشتنِ شما،
براى اين سال هاى باقيمانده از عمرم،
به قدرى ناچيز است كه اگر دوباره زاده شوم،
تو را زودتر،
عميق تر،
و بيشتر از هر چيزى در اين دنيا دوست خواهم داشت!
جهان كوچك من؛
هر آن چه از عشق را،
هر آن چه از دوست داشتن را،
به هر آدمى روى اين كره ى خاكى،
قبل از شما به زبان آورده ام،
خطايى بوده انسانى!
عشق با شما معنا مى يابد و
بى شما جهان خالى از هر دوست داشتنى ست
جهان كوچك من؛
براى ديدنِ روى ماهتان،
ثانيه ها را به تماشا می نشينم،
شهرها و كشورها را يكى پس از ديگرى طى می كنم،
و روزى هزاران بار از خدايم می خواهم،
كه وصالِ شما را برايم مقدر سازد…
روزى خواهد رسيد،
كه هر كجا سخن از عشق به ميان آيد،
“جهانِ كوچك من“،
نامش بر سر زبان ها خواهد چرخيد!
*****
متن اشعار علی قاضی نظام
دوستت دارم
به اندازه ى تمامِ دانه هاى اسپندى كه از زمانى كه چشم گشودم برايم دود كردى
دود کردی،
که بلاگردان شود هرچه بلا هست از سرم
دوستت دارم،
به بزرگی همان آرزو هایی که از تمامشان گذشتی تا آرزو هایم برآورده شوند
واژه ها چگونه توصیفت کنند که این سینه از مهرت خالی شود؟
“دوستت دارم” حقیر است،
زمانی که حرفی از تو گفته می شود…
تو دستان خدایی بر روی زمین
جان می بخشی
شفا می دهی
برآورده می کنی
می بخشی و می گذری
اصلا بگذار بگویم
خدا در چشمان تو پنهان شده
تو را می بوسم،
بلکه حداقل یک آدم بر روی زمین گونه های خدا را بوسه زده باشد
“مادر”
پیامبرِ پُر اعجاز دنیایم بمان،
تا برآورده شود تمام رویاهای محال من…
*****
گاهى رابطه ات را زمین بگذار
و تا می توانى فاصله بگیر
دست بزن زیرِ چانه ات و از دور تماشایش کن
تحلیلش کن
ببین اصلا ارزشش را دارد برگردى دوباره…؟
گاهى آنقَدر غرق می شویم در رابطه هایمان
که کور می شویم!
کر می شویم!
فاصله
همیشه هم بد نیست
*****
تمامِ مردمِ این شهر
سراغِ جاى خالى ات را از من میگیرند
برگرد؛
قانعشان کن!
برو…
*****
برایش کافی نبودم و
برایش به اندازه کافی بودند…
و این غم انگیزترین
پایان هر عاشقانه ایست!
*****
شعر از علی قاضی نظام
من و تو
به یکدیگر محتاجیم…
ما علت و معلولیم
ما لازم و ملزومیم
تمامِ آدم هاى شهر را هم زیر و رو کنى
اول و آخرش
اسمت
کنارِ اسمِ من معنا پیدا میکند!
