ای خونبهای نافه چین خاک راه تو – خورشید سایه پرور طرف کلاه تو

غزل شماره 409 دیوان حافظ

ای خونبهای نافه چین خاک راه تو
خورشید سایه پرور طرف کلاه تو

نرگس کرشمه می‌برد از حد برون خرام
ای من فدای شیوه چشم سیاه تو

خونم بخور که هیچ ملک با چنان جمال
از دل نیایدش که نویسد گناه تو

آرام و خواب خلق جهان را سبب تویی
زان شد کنار دیده و دل تکیه گاه تو

با هر ستاره‌ای سر و کار است هر شبم
از حسرت فروغ رخ همچو ماه تو

یاران همنشین همه از هم جدا شدند
ماییم و آستانه دولت پناه تو

حافظ طمع مبر ز عنایت که عاقبت
آتش زند به خرمن غم دود آه تو

معنی و تفسیر

انسان آرام و صلح جویی هستید ولی مسیری که انتخاب کرده اید پر از چالش و در گیری است و مناسب شما نیست. از این راه برگردید در غیر این صورت پشیمان خواهید شد.

حسرت خوردن را کنار گذاشته و به خداوند توکل کنید. به زودی به خواسته ی دل می رسید.