غزل شماره 326 دیوان حافظ
در نهانخانه عشرت صنمی خوش دارم
کز سر زلف و رخش نعل در آتش دارم
عاشق و رندم و میخواره به آواز بلند
وین همه منصب از آن حور پریوش دارم
گر تو زین دست مرا بی سر و سامان داری
من به آه سحرت زلف مشوش دارم
گر چنین چهره گشاید خط زنگاری دوست
من رخ زرد به خونابه منقش دارم
گر به کاشانه رندان قدمی خواهی زد
نقل شعر شکرین و می بی‌غش دارم
ناوک غمزه بیار و رسن زلف که من
جنگ‌ها با دل مجروح بلاکش دارم
حافظا چون غم و شادی جهان در گذر است
بهتر آن است که من خاطر خود خوش دارم
معنی و تفسیر
به زودی لطف و رحمت خداوند شامل حال شما می شود و روزهای خوش از راه می رسند. قدر این روزها را بدانید و از آن ها به خوبی استفاده کنید.
نگران و ناراحت نباشید مشکلات بالاخره تمام می شود و به آسایش می رسید. از تجربیاتی که در سختی ها کسب کرده اید برای ساختن آینده ی بهتر استفاده کنید. قدر خانواده و دوستان خوب را بدانید و به آن ها اعتماد کنید.