غزل شماره 327 دیوان حافظ
مرا عهدیست با جانان که تا جان در بدن دارم
هواداران کویش را چو جان خویشتن دارم
صفای خلوت خاطر از آن شمع چگل جویم
فروغ چشم و نور دل از آن ماه ختن دارم
به کام و آرزوی دل چو دارم خلوتی حاصل
چه فکر از خبث بدگویان میان انجمن دارم
مرا در خانه سروی هست کاندر سایه قدش
فراغ از سرو بستانی و شمشاد چمن دارم
گرم صد لشکر از خوبان به قصد دل کمین سازند
بحمد الله و المنه بتی لشکرشکن دارم
سزد کز خاتم لعلش زنم لاف سلیمانی
چو اسم اعظمم باشد چه باک از اهرمن دارم
الا ای پیر فرزانه مکن عیبم ز میخانه
که من در ترک پیمانه دلی پیمان شکن دارم
خدا را ای رقیب امشب زمانی دیده بر هم نه
که من با لعل خاموشش نهانی صد سخن دارم
چو در گلزار اقبالش خرامانم بحمدالله
نه میل لاله و نسرین نه برگ نسترن دارم
به رندی شهره شد حافظ میان همدمان لیکن
چه غم دارم که در عالم قوام الدین حسن دارم
معنی و تفسیر
تصمیم به انجام کاری گرفته اید، تردید نکنید و اجازه ندهید حرف های دیگران شما را از این کار منصرف کند. با توکل به خداوند قدم در مسیر بگذارید، موفقیت با شماست.
کاری که با دروغ و دو رویی پیش برود ارزشی نخواهد داشت و در آینده باعث پشیمانی می شود. برای رسیدن به هدفی که دارید ریا کاری را کنار بگذارید و از تجربیات و نصیحت دوستان دلسوز استفاده کنید.