منم که گوشه میخانه خانقاه من است – دعای پیر مغان ورد صبحگاه من است

غزل شماره 53 دیوان حافظ

منم که گوشه میخانه خانقاه من است
دعای پیر مغان ورد صبحگاه من است

گرم ترانه چنگ صبوح نیست چه باک
نوای من به سحر آه عذرخواه من است

ز پادشاه و گدا فارغم بحمدالله
گدای خاک در دوست پادشاه من است

غرض ز مسجد و میخانه‌ام وصال شماست
جز این خیال ندارم خدا گواه من است

مگر به تیغ اجل خیمه برکنم ور نی
رمیدن از در دولت نه رسم و راه من است

از آن زمان که بر این آستان نهادم روی
فراز مسند خورشید تکیه گاه من است

گناه اگر چه نبود اختیار ما حافظ
تو در طریق ادب باش گو گناه من است

معنی و تفسیر

نباید بابت اشتباهی که انجام داده اید خود را سرزنش کنید، با یک عذر خواهی این مسئله به راحتی حل خواهد شد.

بلند شوید و تلاش کنید تا به مقصود خود برسید، با تنبلی کردن فرصت ها را از دست خواهید داد.

در هر کاری که انجام می دهید رضای خدا را در نظر داشته باشید تا کارهایتان سر انجام خوبی پیدا کند. نذری دارید که باید آن را ادا کنید.