من و انکار شراب این چه حکایت باشد – غالبا این قدرم عقل و کفایت باشد

غزل شماره 158 دیوان حافظ

من و انکار شراب این چه حکایت باشد
غالبا این قدرم عقل و کفایت باشد

تا به غایت ره میخانه نمی‌دانستم
ور نه مستوری ما تا به چه غایت باشد

زاهد و عجب و نماز و من و مستی و نیاز
تا تو را خود ز میان با که عنایت باشد

زاهد ار راه به رندی نبرد معذور است
عشق کاریست که موقوف هدایت باشد

من که شب‌ها ره تقوا زده‌ام با دف و چنگ
این زمان سر به ره آرم چه حکایت باشد

بنده پیر مغانم که ز جهلم برهاند
پیر ما هر چه کند عین عنایت باشد

دوش از این غصه نخفتم که رفیقی می‌گفت
حافظ ار مست بود جای شکایت باشد

معنی و تفسیر

هوش و استعداد زیادی دارید و باید اعتماد به نفس خود را بالا ببرید. خداوند به زندگی شما برکت داده است و دلیل آن کارهایی خوبی است که دور از چشم دیگران انجام می دهید.

در فکر انجام دادن کاری هستید، برنامه ریزی کنید و با دقت عمل و سرعت آن را شروع کنید، موفقیت با شماست.

صبور باشید و دیگران را اذیت نکنید. در کارها از تجربیات و مشورت دوستان دلسوز خود استفاده کنید. گله مند نباشد و از فرصت های زندگی استفاده کنید و لذت ببرید.

🔥 برای مشاهده فال امروزتان روی دکمه زیر کلیک فرمایید

فال حافظ امروز

من و انکار شراب این چه حکایت باشد – غالبا این قدرم عقل و کفایت باشد

غزل شماره 158 دیوان حافظ

معنی و تفسیر

آخرین غزل ها

به تیغم گر کشد دستش نگیرم – وگر تیرم زند منت پذیرم

ترسم که اشک در غم ما پرده‌در شود – وین راز سر به مهر به عالم سمر شود

دل از من برد و روی از من نهان کرد – خدا را با که این بازی توان کرد

دیدم به خواب خوش که به دستم پیاله بود – تعبیر رفت و کار به دولت حواله بود

سلامی چو بوی خوش آشنایی – بدان مردم دیده روشنایی

دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد – شد سوی محتسب و کار به دستوری کرد

زاهد خلوت نشین دوش به میخانه شد – از سر پیمان برفت با سر پیمانه شد

ز دست کوته خود زیر بارم – که از بالابلندان شرمسارم

اگر به کوی تو باشد مرا مجال وصول – رسد به دولت وصل تو کار من به اصول

خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت – به قصد جان من زار ناتوان انداخت

دیشب به سیل اشک ره خواب می‌زدم – نقشی به یاد خط تو بر آب می‌زدم

سینه مالامال درد است ای دریغا مرهمی – دل ز تنهایی به جان آمد خدا را همدمی

سحرگه ره روی در سرزمینی – همی‌گفت این معما با قرینی

درد عشقی کشیده‌ام که مپرس – زهر هجری چشیده‌ام که مپرس

دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد – به می بفروش دلق ما کز این بهتر نمی‌ارزد