چل سال بیش رفت که من لاف می‌زنم – کز چاکران پیر مغان کمترین منم

غزل شماره 343 دیوان حافظ

چل سال بیش رفت که من لاف می‌زنم
کز چاکران پیر مغان کمترین منم

هرگز به یمن عاطفت پیر می فروش
ساغر تهی نشد ز می صاف روشنم

از جاه عشق و دولت رندان پاکباز
پیوسته صدر مصطبه‌ها بود مسکنم

در شان من به دردکشی ظن بد مبر
کآلوده گشت جامه ولی پاکدامنم

شهباز دست پادشهم این چه حالت است
کز یاد برده‌اند هوای نشیمنم

حیف است بلبلی چو من اکنون در این قفس
با این لسان عذب که خامش چو سوسنم

آب و هوای فارس عجب سفله پرور است
کو همرهی که خیمه از این خاک برکنم

حافظ به زیر خرقه قدح تا به کی کشی
در بزم خواجه پرده ز کارت برافکنم

تورانشه خجسته که در من یزید فضل
شد منت مواهب او طوق گردنم

معنی و تفسیر

با غفلت و تنبلی روزها و فرصت های خوبی که داشتید را از دست داده اید. از گذشته درس بگیرید و برای خواسته هایتان تلاش کنید.

خود را انسان بد شانسی می دانید اما واقعیت این است که خودتان دچار اشتباه شده اید و قدر فرصت ها را ندانسته اید. ناراحتی و نا امیدی را کنار بگذارید و گذشته را جبران کنید. با توکل به خداوند، همت و تلاش می توانید به اهداف خود برسید.

🔥 برای مشاهده فال امروزتان روی دکمه زیر کلیک فرمایید

فال حافظ امروز

چل سال بیش رفت که من لاف می‌زنم – کز چاکران پیر مغان کمترین منم

غزل شماره 343 دیوان حافظ

معنی و تفسیر

آخرین غزل ها

طایر دولت اگر باز گذاری بکند – یار بازآید و با وصل قراری بکند

مقام امن و می بی‌غش و رفیق شفیق – گرت مدام میسر شود زهی توفیق

به صوت بلبل و قمری اگر ننوشی می – علاج کی کنمت آخرالدواء الکی

مرا چشمیست خون افشان ز دست آن کمان ابرو – جهان بس فتنه خواهد دید از آن چشم و از آن ابرو

سمن بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند – پری رویان قرار از دل چو بستیزند بستانند

عمریست تا من در طلب هر روز گامی می‌زنم – دست شفاعت هر زمان در نیک نامی می‌زنم

آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت – آیا چه خطا دید که از راه خطا رفت

یارم چو قدح به دست گیرد – بازار بتان شکست گیرد

ای همه شکل تو مطبوع و همه جای تو خوش – دلم از عشوه شیرین شکرخای تو خوش

خوشتر از فکر می و جام چه خواهد بودن – تا ببینم که سرانجام چه خواهد بودن

گل بی رخ یار خوش نباشد – بی باده بهار خوش نباشد

دل می‌ رود ز دستم صاحب دلان خدا را – دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا

شب وصل است و طی شد نامه هجر – سلام فیه حتی مطلع الفجر

تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست – دل سودازده از غصه دو نیم افتادست

ای دل آن دم که خراب از می گلگون باشی – بی زر و گنج به صد حشمت قارون باشی