دل می‌ رود ز دستم صاحب دلان خدا را – دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا

غزل شماره 5 دیوان حافظ

دل می‌ رود ز دستم صاحب دلان خدا را
دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا

کشتی شکستگانیم ای باد شرطه برخیز
باشد که بازبینم دیدار آشنا را

ده روزه مهر گردون افسانه است و افسون
نیکی به جای یاران فرصت شمار یارا

در حلقه گل و مل خوش خواند دوش بلبل
هات الصبوح هبوا یا ایها السکارا

ای صاحب کرامت شکرانه سلامت
روزی تفقدی کن درویش بی‌نوا را

آسایش دو گیتی تفسیر این دو حرف است
با دوستان مروت با دشمنان مدارا

در کوی نیک نامی ما را گذر ندادند
گر تو نمی‌پسندی تغییر کن قضا را

آن تلخ وش که صوفی ام الخبائثش خواند
اشهی لنا و احلی من قبله العذارا

هنگام تنگدستی در عیش کوش و مستی
کاین کیمیای هستی قارون کند گدا را

سرکش مشو که چون شمع از غیرتت بسوزد
دلبر که در کف او موم است سنگ خارا

آیینه سکندر جام می است بنگر
تا بر تو عرضه دارد احوال ملک دارا

خوبان (ترکان) پارسی گو بخشندگان عمرند
ساقی بده بشارت رندان پارسا را

حافظ به خود نپوشید این خرقه می آلود
ای شیخ پاکدامن معذور دار ما را

معنی و تفسیر

شما در حال گذراندن روزهای سختی هستید، دلهره نداشته باشید زیرا که این روزها هم می گذرند. با دوستان خود صادق باشید و با دشمنان مدارا کنید تا آرامش به زندگی تان بر گردد.

عمر گذرا است پس قدر آن را بدانید، از خیال پردازی دوری کنید و صبر، توکل و قناعت داشته باشید تا موفقیتی که می خواهید به دست بیاورید.

🔥 برای مشاهده فال امروزتان روی دکمه زیر کلیک فرمایید

فال حافظ امروز

دل می‌ رود ز دستم صاحب دلان خدا را – دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا

غزل شماره 5 دیوان حافظ

معنی و تفسیر

آخرین غزل ها

باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است – شمشاد خانه پرور ما از که کمتر است

باغبان گر پنج روزی صحبت گل بایدش – بر جفای خار هجران صبر بلبل بایدش

تو را که هر چه مراد است در جهان داری – چه غم ز حال ضعیفان ناتوان داری

اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح – صلاح ما همه آن است کان تو راست صلاح

دیده دریا کنم و صبر به صحرا فکنم – و اندر این کار دل خویش به دریا فکنم

سلامی چو بوی خوش آشنایی – بدان مردم دیده روشنایی

دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند – پنهان خورید باده که تعزیر می‌کنند

گر بود عمر به میخانه رسم بار دگر – بجز از خدمت رندان نکنم کار دگر

چو بشنوی سخن اهل دل مگو که خطاست – سخن شناس نه‌ای جان من خطا این جاست

ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد – دل رمیده ما را رفیق و مونس شد

ای دل به کوی عشق گذاری نمی‌کنی – اسباب جمع داری و کاری نمی‌کنی

ما شبی دست برآریم و دعایی بکنیم – غم هجران تو را چاره ز جایی بکنیم

قسم به حشمت و جاه و جلال شاه شجاع – که نیست با کسم از بهر مال و جاه نزاع

بی مهر رخت روز مرا نور نماندست – وز عمر مرا جز شب دیجور نماندست

زهی خجسته زمانی که یار بازآید – به کام غمزدگان غمگسار بازآید