ای سرو ناز حسن که خوش می‌روی به ناز – عشاق را به ناز تو هر لحظه صد نیاز

غزل شماره 260 دیوان حافظ

ای سرو ناز حسن که خوش می‌روی به ناز
عشاق را به ناز تو هر لحظه صد نیاز

فرخنده باد طلعت خوبت که در ازل
ببریده‌اند بر قد سروت قبای ناز

آن را که بوی عنبر زلف تو آرزوست
چون عود گو بر آتش سودا بسوز و ساز

پروانه را ز شمع بود سوز دل ولی
بی شمع عارض تو دلم را بود گداز

صوفی که بی تو توبه ز می کرده بود دوش
بشکست عهد چون در میخانه دید باز

از طعنه رقیب نگردد عیار من
چون زر اگر برند مرا در دهان گاز

دل کز طواف کعبه کویت وقوف یافت
از شوق آن حریم ندارد سر حجاز

هر دم به خون دیده چه حاجت وضو چو نیست
بی طاق ابروی تو نماز مرا جواز

چون باده باز بر سر خم رفت کف زنان
حافظ که دوش از لب ساقی شنید راز

معنی و تفسیر

اگر چه تحمل دوری از یار سخت است اما صبور باشید چون به زودی این فراق تمام می شود و به وصال یار می رسید. اجازه ندهید حرف ها و کنایه های حسودان در شما تردید ایجاد کند و با عزم و اراده به مسیر خود ادامه دهید تا به مقصود برسید.

با دیگران صادق باشید و به دوستانی که نیاز به کمک شما دارند کمک کنید. به قولی که داده اید عمل کنید و اسرار دل خود را پیش هر کسی نگویید. با توکل به خداوند می توانید به خواسته هایتان برسید.