بالابلند عشوه گر نقش باز من – کوتاه کرد قصه زهد دراز من

غزل شماره 400 دیوان حافظ

بالابلند عشوه گر نقش باز من
کوتاه کرد قصه زهد دراز من

دیدی دلا که آخر پیری و زهد و علم
با من چه کرد دیده معشوقه باز من

می‌ترسم از خرابی ایمان که می‌برد
محراب ابروی تو حضور نماز من

گفتم به دلق زرق بپوشم نشان عشق
غماز بود اشک و عیان کرد راز من

مست است یار و یاد حریفان نمی‌کند
ذکرش به خیر ساقی مسکین نواز من

یا رب کی آن صبا بوزد کز نسیم آن
گردد شمامه کرمش کارساز من

نقشی بر آب می‌زنم از گریه حالیا
تا کی شود قرین حقیقت مجاز من

بر خود چو شمع خنده زنان گریه می‌کنم
تا با تو سنگ دل چه کند سوز و ساز من

زاهد چو از نماز تو کاری نمی‌رود
هم مستی شبانه و راز و نیاز من

حافظ ز گریه سوخت بگو حالش ای صبا
با شاه دوست پرور دشمن گداز من

معنی و تفسیر

مشکلات ماندگار نیستن و به زودی تمام می شوند. صبور باشید و امید خود را از دست ندهید.

نقاط ضعف خود را شناسایی کنید و از اشتباهات گذشته درس بگیرید و علت را پیدا کنید تا بهتر با مشکلات مقابله کنید. به خداوند توکل کنید و در کارها با دیگران صادق باشید. دو رویی شما را از مسیر موفقیت دور خواهد کرد.

🔥 برای مشاهده فال امروزتان روی دکمه زیر کلیک فرمایید

فال حافظ امروز

بالابلند عشوه گر نقش باز من – کوتاه کرد قصه زهد دراز من

غزل شماره 400 دیوان حافظ

معنی و تفسیر

آخرین غزل ها

دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد – به می بفروش دلق ما کز این بهتر نمی‌ارزد

روی بنما و مرا گو که ز جان دل برگیر – پیش شمع آتش پروانه به جان گو درگیر

خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است – چون کوی دوست هست به صحرا چه حاجت است

اگر آن طایر قدسی ز درم بازآید – عمر بگذشته به پیرانه سرم بازآید

خوشا دلی که مدام از پی نظر نرود – به هر درش که بخوانند بی‌خبر نرود

ای بی‌خبر بکوش که صاحب خبر شوی – تا راهرو نباشی کی راهبر شوی

نکته‌ای دلکش بگویم خال آن مه رو ببین – عقل و جان را بسته زنجیر آن گیسو ببین

بازآی ساقیا که هواخواه خدمتم – مشتاق بندگی و دعاگوی دولتم

رفتم به باغ صبحدمی تا چنم گلی – آمد به گوش ناگهم آواز بلبلی

ای شاهد قدسی که کشد بند نقابت – و ای مرغ بهشتی که دهد دانه و آبت

به عزم توبه سحر گفتم استخاره کنم – بهار توبه شکن می‌رسد چه چاره کنم

روز هجران و شب فرقت یار آخر شد – زدم این فال و گذشت اختر و کار آخر شد

خط عذار یار که بگرفت ماه از او – خوش حلقه‌ایست لیک به در نیست راه از او

به کوی میکده هر سالکی که ره دانست – دری دگر زدن اندیشه تبه دانست

شاه شمشادقدان خسرو شیرین دهنان – که به مژگان شکند قلب همه صف شکنان