صبا تو نکهت آن زلف مشک بو داری – به یادگار بمانی که بوی او داری

غزل شماره 446 دیوان حافظ

صبا تو نکهت آن زلف مشک بو داری
به یادگار بمانی که بوی او داری

دلم که گوهر اسرار حسن و عشق در اوست
توان به دست تو دادن گرش نکو داری

در آن شمایل مطبوع هیچ نتوان گفت
جز این قدر که رقیبان تندخو داری

نوای بلبلت ای گل کجا پسند افتد
که گوش و هوش به مرغان هرزه گو داری

به جرعه تو سرم مست گشت نوشت باد
خود از کدام خم است این که در سبو داری

به سرکشی خود ای سرو جویبار مناز
که گر بدو رسی از شرم سر فروداری

دم از ممالک خوبی چو آفتاب زدن
تو را رسد که غلامان ماه رو داری

قبای حسن فروشی تو را برازد و بس
که همچو گل همه آیین رنگ و بو داری

ز کنج صومعه حافظ مجوی گوهر عشق
قدم برون نه اگر میل جست و جو داری

معنی و تفسیر

گذشته ی خوبی دارید و مدام به آن فکر می کنید. افراد زیادی قصد رقابت با شما را دارند. قبل از هر کاری خوب فکر کنید و تمام جوانب را بسنجید تا بعدا پشیمان نشوید.

از اطرافیان کمک بخواهید تا شما را در رسیدن به هدف تان کمک کنند. در فکر شروع کاری هستید که خوب است. گمشده ای دارید که اگر جستجو کنید آن را پیدا خواهید کرد.