اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد – نهیب حادثه بنیاد ما ز جا ببرد

غزل شماره 129 دیوان حافظ

اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد
نهیب حادثه بنیاد ما ز جا ببرد

اگر نه عقل به مستی فروکشد لنگر
چگونه کشتی از این ورطه بلا ببرد

فغان که با همه کس غایبانه باخت فلک
که کس نبود که دستی از این دغا ببرد

گذار بر ظلمات است خضر راهی کو
مباد کآتش محرومی آب ما ببرد

دل ضعیفم از آن می‌کشد به طرف چمن
که جان ز مرگ به بیماری صبا ببرد

طبیب عشق منم باده ده که این معجون
فراغت آرد و اندیشه خطا ببرد

بسوخت حافظ و کس حال او به یار نگفت
مگر نسیم پیامی خدای را ببرد

معنی و تفسیر

روزهای سختی را می گذرانید و احساس می کنید دیگر توانایی مقابله با مشکلاتتان را ندارید، اما امید خود را از دست ندهید. در تمام سختی ها امید مانند نوری است که شما را به روشنی هدایت می کند.

با توکل و امید به خداوند این روزهای سخت تمام می شود و آسایش نصیب شما خواهد شد.