انشا زیبا و خواندنی درباره نامه ای به ماه برای دانش آموزان پایه چهارم تا دهم
نامه ای از من که ساکن زمینم به ماه
سلام ماه زیبا؛
امشب که قرص کامل هستی و زیبایی ات را به رخ همگان می کشی ساعت ها تماشایت کردم، ساعت ها به تو خیره شدم و به ستاره های زیبایی که اطرافت را پر کرده و سو سو می زدند.
فکر کردم چه خوب می شد اگر فاصله مان نزدیک بود و می توانستم لمست کنم، اما تو دوری، آن قدر دور که هیچ وقت دستم به تو نمی رسد، تو دور هستی و دلت پر از راز هایی ست که تا بحال کسی به آن پی نبرده است.
کشف راز های تو سال ها و سال طول می کشد، انسان های مشتاق زیادی هستند که دل شان می خواهد قدم بر خانه ات بگذارند و بفهمند که آن جا چه خبر است؟! اما هنوز انگشت شماری آرزویشان برای نزدیک شدن به خانه ی تو برآورده شده است.
ماه زیبا، از این فاصله ی دور، از زمین که من در آن ساکنم هر شب تو را می نگرم و در شگفتم که یک شب کاملی، یک شب نیمه، یک شب پیدایی و یک شب دیگر پشت ابر ها پنهان، گاهی می تابی و گاهی نیز رخ پنهان می کنی اما می دانی در هر حال که باشی من عاشق تماشایت هستم و عاشق لحظه هایی که مدام سر بلند کرده و آسمان را می نگرم که تو را بیایم.
من در هر مکانی که باشم، در خانه ی کوچکم یا نشسته در ماشین در جاده، یا ایستاده کنار دریا یا قدم زنان در جنگل و یا هر کجای دیگر، به وقت غروب نگاهم به آسمان است و منتظرم تا ببینم آن شب چگونه پا به آسمان می گذاری.
اما روز های ابری، روزهای ابری که آسمان پوشیده از ابر های خاکستری می شود می دانم که شب هنگام خبری از آمدنت نیست و من می دانم که جایی در پشت تیرگی ابرها پنهان شده ای.
