در ادامه این مطلب با معنی، مفهوم و ریشه ضرب المثل چرا عاقل کند کاری که باز آرد پشیمانی، بیشتر آشنا خواهید شد. با پرشین استار همراه باشید؛
انسان خردمند و دانا قبل از هر کاری با تفکر، تامل و سنجیدن تمامی جوانب، سعی می کند از پشیمانی و زیانی که ممکن است گریبانش را بگیرد پیشگیری کند زیرا کاری که بدون فکر و اندیشه انجام شود قطعا پشیمانی به بار می آورد.
انسان عاقل توسط اندیشه ی خود، عواقب کاری که می خواهد انجام دهد را پیش بینی می کند و در صورتی که عاقبت خوشی را برای آن متصور نباشد آن کار را شروع نمی کند.
اما انسان بی فکر هیچ وقت به عاقبت کارها فکر نمی کند و عجولانه و بدون اندیشه کارها را شروع می کند و در پایان دچار دردسرهایی می شود که او را سخت پشیمان می کند.
بدین ترتیب ضرب المثل «چرا عاقل کند کاری که باز آرد پشیمانی» درباره کسانی به کار می رود که قبل از شروع یک کار درباره آن تحقیق و بررسی انجام نمی دهند و در نتیجه دچار پشیمانی می شوند.
ریشه ضرب المثل چرا عاقل کند کاری که باز آرد پشیمانی
در قرن 17 میلادی شخصی به نام اورنگ زیب پادشاه هند بود، او یک دختر زیبارو و شاعر داشت که به «مخفی» معروف بود.
مخفی خواستگارهای زیادی داشت اما چون عاشق یکی از کاتبین دربار به نام «عاقل خان» شده بود به همه ی خواستگارانش جواب رد می داد، پدر مخفی اصرار زیادی برای ازدواج او داشت اما مخفی هر بار که با اصرار پدر مواجه می شد با این جمله او را قانع می کرد که :«دوست دارم پیش شما بمانم».
در یکی از روزها جاسوسان به اورنگ زیب اطلاع دادند که دخترش عاشق عاقل خان شده است و این مسئله برای عاقل خان که فقط یک کاتب درباره بود بسیار مشکل آفرین بود زیرا او حتی اجازه نداشت با دختر پادشاه حرف بزند چه برسد به اینکه عاشق او هم شده باشد.
اورنگ زیب ابتدا حرف جاسوسان را باور نکرد و برای این که به واقعیت ماجرا پی ببرد دستور داد که از آن پس کاتبان به جای روزها، شب ها به درباره رفته و گزارشات و تاریخ را بنویسند، او با این ترفند می خواست با چشم خود ببیند که عاقل خان و مخفی همدیگر را ملاقات می کنند.
یکی از دوستان عاقل خان با شنیدن خبرها به او اطلاع داد که این تصمیم پادشاه برای به دام انداختن اوست، عاقل خان هم چون علاقه ای به مخفی نداشت و دنبال دردسر نبود به بهانه ی بیماری در کاخ حضور پیدا نکرد و در برنامه ی کاتبان که شبها اجرا می شد حاضر نشد.
مخفی چندین شب منتظر دیدار عاقل خان ماند اما چون خبری از او نشد این مصرع «شنیدم که ترک منزل کرد عاقل خان به نادانی »را برای او سرود و توسط قاصد به دستش رساند.
عاقل خان هم در جواب این نیم بیت را گفت: چرا عاقل کند کاری که باز آرد پشیمانی؟
