در ادامه این مطلب با معنی، مفهوم و ریشه ضرب المثل شاهنامه آخرش خوشه بیشتر آشنا خواهید شد. با پرشین استار همراه باشید؛
ضرب المثل «شاهنامه آخرش خوشه» زمانی به کار می رود که بخواهیم به شخصی تذکر دهیم از قضاوت های عجولانه درباره ی نتیجه ی یک کار بپرهیزد زیرا شخص عاقل قبل از پایان و مشاهده ی نتیجه نمی تواند قضاوت و نقدی درباره ی آن کار داشته باشد.
مثلا برخی اوقات افرادی را می بینیم که کارهایشان از نظر ما نتیجه ی خوبی نخواهد داشت و زمانی که نظر و قضاوت خود را با آن ها در میان می گذاریم این جواب را می شنویم «شاهنامه آخرش خوشه» یعنی برای دیدن نتیجه ی کار باید صبور بود چون عوامل مختلفی می تواند باعث شود تا نتیجه ی خوب یا بد به دست آید.
پس این ضرب المثل هم مانند بسیاری از ضرب المثل های دیگر که در زبان فارسی رایج است ما را به صبوری و دوری از قضاوت عجولانه دعوت می کند زیرا صبر، تدبیر و دوراندیشی در هر کاری لازم است و ما را به موفقیت می رساند اما عجله، فکر و اندیشه را از انسان سلب کرده و پشیمانی به بار می آورد.
ریشه و داستان ضرب المثل شاهنامه آخرش خوشه
درباره ی ریشه ی ضرب المثل «شاهنامه آخرش خوشه» نظرات مختلفی وجود دارد، برخی ریشه ی این ضرب المثل را به سرگذشت سلطان محمود غزنوی نسبت می دهند، برخی آن را مرتبط با ورود اسلام به ایران دانسته و برخی دیگر خوش بودن شاهنامه را فارغ از پایان بدی که برای ایرانیان داشت لذت شنیدن داستان های آن و حفظ زبان و فرهنگ فارسی می دانند.
داستان مرتبط با سلطان محمود غزنوی این است که او برای سرودن شاهنامه به فردوسی کمک زیادی کرد و افرادی که قسمت های اول شاهنامه را می خوانند با مدح و ستایش او در شاهنامه مواجه می شوند و او را فردی خوب به حساب می آورند.
اما افرادی که شاهنامه را تا پایان خوانده اند و از همه چیز خبر دارند به خوانندگان توصیه می کنند که شاهنامه را تا آخر بخوانند و بعد درباره شخصیت واقعی سلطان محمود غزنوی قضاوت کنند.
زیرا فردوسی در ابیات پایانی شاهنامه شخصیت واقعی سلطان محمود را بر خوانندگان آشکار کرده و با بیت هایی نقل می کند که چون ابیات شاهنامه طبق سلیقه ی سلطان محمود سروده نشد او تلاش کرد تا فردوسی را به قتل برساند و در انتها همگان متوجه قدرنشناسی او می شوند.
درباره ی ضرب المثل «شاهنامه آخرش خوشه» و ارتباط آن با ورود اسلام به ایران نیز گفته می شود که اگر چه در پایان شاهنامه ایرانیان از اعراب شکست می خورند اما در مقابل این شکست ایرانیان با دین اسلام آشنا می شوند و پایان خوش شاهنامه به خاطر گرویدن مردم به دین اسلام است.
اما عده ای دیگر معتقد هستند در گذشته شاهنامه توسط نقالان در مکان های مختلف برای مردم نقل می شده، شنیدن داستان ها و حماسه های شاهنامه لحظه های خوش و لذت بخشی را برای شنوندگان به وجود می آورد و زمانی که خواندن این کتاب بی نظیر به پایان می رسید با چای و شیرینی از حضار و شوندگان پذیرایی می شد.
البته برخی هم خوش بودن پایان شاهنامه را در تاثیری می بینند که زبان و فرهنگ ما از این کتاب گرفته است، در زمانی که بیشتر کشورهای تحت حکومت مسلمانان و اعراب زبان و ادبیات خود را فراموش کرده بودند و به عربی سخن می گفتند زحمت سی ساله ی فردوسی باعث شد تا زبان فارسی ماندگار شود و مردم فرهنگ خود را فراموش نکنند.
